به آخر خط رسیده بودم باید بهش ثابت می کردم که دوستش دارم
گفت اگه دوستم داری رگتو بزن
گفتم مرگ و زندگی دست خداست
گفت دیدی دوستم نداری
این حرف خیلی بهم بر خورد
تیغ و برداشتم و رگمو زدم
وقتی تو آغوش گرمش جون می دادم آروم زیر لب گفت
اگه دوستم داشتی چرا تنهام گذاشتی؟؟؟

عشق معراج درون خفته است

زندگی بی عشق بس آشفته است

عشق درمان دل پژمرده است

دل که بی عشق است اوآزرده است

حاصل عشق و محبت زندگی است

حال بی عشق تب و آزردگی است

عشق و احساس هردو در جای هم است

عشق بی احساس در دام غم است

عشق احساس لطیف بودن است

راه دل را در سحر پیمودن است

عشق چیزی است که

بیششتر از هر چیزی

داشتنش را دوست داریم
وبیشتر از هرچیزی

دادنش را دوست داریم
و هیچ کس در نمیابد که

عشق همان چیزی است که

همواره داده میشود

پذیرفته نمی شود

اگر چه دوری از برم هنوز می میرم برات
هوا تو کردم دوباره بازم دلم گیره برات

امید من سنگ صبور؛باشه برو پیشم نیا
بزار که تنها بسوزم توغربت دلتنگیهام

برای دیدن ادامه مطالب روی ادامه مطالب کلیک کنید

یکی هست تو قلبم که هرشب واسه اون می نویسم واون خوابه

نمی خوام بدونه واسه ائنه که قلب من اینهمه بی تابه

یه کاغذ یه خودکار دوباره شده همدم این دل دیوونه

یه نامه که خیسه پر از اشک وکسی بازم اونو نمی خونه

یه روز همین جا توی اتاقم یه دفعه رفت داره میره

چیزی نگفتم آخه نم یخواستم دلش وغصه بگیره

گریه میکردم درو که میبست می دونستم که می میرم

اون عزیزم بود نمی تونستم جلوی راهشو بگیرم

میترسم یه روزی که انو نبینم بمیرم تنها

خدایا کمک کن نمی خوام بدونه دارم جون میکنم اینجا

سکوت اتاق داره می شکنه تیک تاک ساعت رو دیوار

دوباره نمی خوادبشه باورمن که دیگه نمیاد انگار

بازم شب شده این دل بی قراره
 دلم طاقت دوریتو نداره
ببخشید عاشق پر اشتباهو
 به قلب خسته جون بده دوباره
آخه چطور دلت اومد تنهام بذاری
 تو بازی زمونه جام بذاری
تو بی من بودی و من بی تو میمردم
   آخه شده بودی عزیزترینم
شب و غم و من ابر پاره پاره
 آسمون داره واسم یه ریز میباره
رفتی و حالا اشک خیس ابرو کریه تو یاد من میاره
یاد چشات داره منو دیوونه می کنه
 با غصه هاداره من و هم خونه میکنه
اون دیگه طاقت موندن نداره
 دیوونه یه بی قراره

زندگی برای آدمها مثل دفتر 200 برگ می مونه ؛اولش خوش خط می نویسی ودوست داری

به آخرش برسی ؛وسطاش خسته می شی وبد خط می نویسی وهی برگهاشو حروم میکنی

اما آخرش که رسید جا کم میاری وحسرت می خوری که چرا برگهاشو حروم کردی؟

شاگردی از استادش پرسید : عشق چیست ؟
استاد در جواب گفت به گندمزار برو وپر بار ترین خوشه را بیاور

بچه بودیم از آسمان باران می آمد
بزرگ که شدیم از چشمهایمان می آید

بچه بودیم همه چشمهای خیسمون رو می دیدند
بزرگ که شدیم هیچ کس نمی بیند

بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند
بزرگ که شدیم درد دل را به صد زبان به همه می گوییم
هیچ کس نمی فهمد

بچه بودیم دوستیهامون تا نداشت
بزرگ که شدیم همه دوستی هامون تا داره

بچه که بودیم بچه بودیم
بزرگ که شدیم بزرگ نشدیم که هیچ
دیگه همون بچه هم نیستیم

می خوام یه چیز بهت بگم که نه نیاری

 
ساده ازم نگذری پاروعشقم نذاری

زندگی رویش یک حادثه نیست
زندگی رهگذر تجربه هاست